woensdag 9 juni 2010

Gisterenmorgen uit Oloron St Marie vertrokken. Het was geen goed weer, maar ik heb het er maar op gewaagd. Het was altijd nog mogelijk om op 40 km nog een camping te nemen. De bewolking hing erg laag, maar het was ook nog vroeg, dus die kon wel optrekken. Altijd maar positief denken. Op de camping was nog een Belgisch stel (ca 65 jr) die ook over de pas moesten. Waren van plan om dat in twee etappes te doen, dus naar die camping te fietsen op 40 km afstand. Ik ben om acht uur weggefietst. Bij de belgen nog een redelijke voorraad muesli gegeten (gewoon droog oplepelen uit de zak) Op zoek naar een bakker. Helaas vond ik die pas om tien uur, na twee uur langzaam omhoog fietsen. Tot zover geen problemen. Even daarna vond ik een leuk houten huisje langs de weg, bedoeld voor Apres Ski aktiviteiten, maar nu uiteraard dicht. Buiten stonden mooie piknik tafels en er stond achter ook nog een stapelteje kunststofstoelen. Ik zat daar dus zeer comfortabel te eten. Brood met roquefort kaas. Heerlijk, dat schimmelspul! Wat drinken, wat uitrusten en weer op pad. De strijd tegen de zwaartekracht. Tot nu toe kon ik steeds rond de 13 km/u fietsen, wat prima te doen is. Bij mij komen de problemen onder de 8,5 km/u. Dan kan ik met mijn versnellingen niet meer het zelfde konstant (hoge) traptempo houden en wordt het voor mij zwoegen. Het komt dan ook veel meer op pezen en kniegewrichten aan, niet mijn sterkste kant. Om 13 uur moet ik aan het laatste stuk beginnen van gemiddeld 9%. Dan beginnnen dus voor mij de problemen. Ik stuur een SMS naar Tineke dat ik over 2 uur op Col de Somport hoop te zijn. Dat klopt inderdaad. Met vaak even lopen, geraak ik steeds hoger. >Stuk voor stuk tel ik die laatste kilometers af. Het is beslist afzien. Mijn spieren doen al een aantal dagen wat pijn, maar ik gun mezelf geen rust om ze rust te geven. Dat zou betekenen dat ik me op een camping of elders moet zien te vermaken. Geen computer, geen spannend boek, dus dan maar steeds weer op de fiets. Dus rustdagen zijn er nooit van gekomen. Gisteren wel een halver rustdag, doordat ik maar 58 km naar Oloron hoefde af te leggen.

Om 15 uur eindelijk op de top. Laatste kilometer extra lastig door de harde wind die vanuit het zuiden steeds door de pas kwam waaien. Boven fiets geparkeerd, fleece aan, jasje aan (knalgeel) en lange broek aan. Daarna een % helling naar beneden over een zeer brede en goede weg, waar vanwege de nieuwe tunnel geen vrachtauto´s meer rijden. Met klapperende mouwen Spanje in geraced. Topsnelheid met 6 km/u verbeterd tot 65,5 km/u. Geen enkele trilling meer in de fiets, dat is allemaal helemaal OK. In de eerste stad al weer gedaald van 1680 naar 800 m. Meteen veel warmer.

Daarna gaat het wat minder extreem, maar nog wel een uur profiteer ik van het hoogteverschil en heb ik na dat uur Jaca te pakken. Inmiddels weer omgekleed, want het is 25 graden en de zon komt er zo nu en dan door.

Heel ander landschap, totaal ander cultuur. Gescheiden door hoge bergen.

Jaca door gefietst, want ik wil naar een camping toe. Blijkt vol te zijn.,

Dan nog maar 12 km door fietsen. Ook dit gaat nog steeds bijzonder gemakkelijk. Nog steeds fietsen in het dal van de rivier, blijft het geleidelijk zakken,.

Op de camping is plek onder de bomen op de roodachtig klei. Geen grassprietjes. Drrrooog!

Van nederlanders krijg ik een stoel, maar eerst drie wijntjes. Gezellig gesproken over vanalles. Ook over de Camino, die ze zelf vanuit nederland in 1998 fietsten. >Ze raden me aan om zoveel mogelijk refugio´s en albergues te kiezen. Beregezellig!

Op woensdag om halfnegen vertrokken. Relatieve rustdag. Nog steeds kan ik uren op mijn gemak fietsen. Gevoel van een E bike. Het zeer brede dal zakt nog steeds. Overal aparte grijze plaatjes klei, die redelijk in een helling blijft staan, maar blijkbaar snel door de zon verweerd. In 40 kilometer geen dorp, geen stad. Hier en daar wat nederzettinkjes. Ook geen plek om dus brood te kopen en helemaal geen plek om het even heerlijk op te eten. Gelukking heb ik nog wat lekkere dikke sneden, die ik dan maar staand op eet. Wat waterig ham er op en dan dus maar gauw weer verder fietsen. Nu wel stukken omhoog, en dat om mijn rustdag....

In Yeso kijk ik om me heen. Een man wil me in Spaans ergens attent op maken (winkel) >Blijkt ook uitstekend engels te kunnen. Hij is een gepensioneerd arts. Woont in Londen en Lausanne. Studeerde in VS en woonde op heel veel plekken in de wereld als arts. Kom even opzij staan, vraagt hij, en neem wat fruit. Hij opent de portier van zijn nieuwe auto en ik eet heerlijk fruit, blik drinken, brood enz We praten wel anderhalf uur, en ik krijg weer een zeer interessant boekentitel : How to read a book- (1939) Hij heeft het bij zich en leest het voor de 6 de keer. Achterin een lijst van boeken die men in zijn leven gelezen zou moeten hebben, van oude grieken tot nu. Na deze pracht ontmoeting fiets ik verder naar het volgende stadje. Ben nog wat vroeg. Zoek bank en schrijf in mijn dagboek. Dan naar de Albergue voor Pelerino´s . Er zijn 14 plekken, er zijn 11 bezet, maar voor 17:30 mag ik er als fietser geen bezetten. Nog maar even de stad in fietsen. Ik vind een plek waar een aantals computers staan en benut de tijd om mijn kleingeld kwijt te raken.

Straks kijken of ik er terecht kan. Zoniet dan wordt het de camping een halve kilometer verder.

Va

--
Halbe Klijnstra
De Gaest 4
8732 EK Kûbaard