Update fanút Sante Domingo

Vanmorgen vertrokken met grijze lucht. Eerste spatjes vielen ook. Wegen nat. Op weg richting Burgos. De hele dag nauwelijks droge momenten. Het weer in Spanje is helemaal van slag. Terwijl het om deze tijd ´s middags 35 gr zou moeten zijn moeten we het hier doen met 17-18 graden. Daarbij redelijk neerslag, wat het allemaal heel anders maakt. Voor het fietsen niet zo ´n groot probleem, want anders was je overdag nat van het zweet.

Donderdag naar Logronos gefietst. Redelijk luie dag: 65 km vanuit Porte La Reina (of zoiets) Daar op camping behorend bij Albergue gestaan. Leuke ploeg mensen om de tafel. Veel Nederlandse fietsers (7) Ook Yvonne een vrouw van 62 die ik eerder die dag had aangetroffen bij een bijzondere kapel met achtkantige ombouw. Zij kampeert in een minimaal tentje en doet al jaren elk vakantie een lange afstands fietstrip. Woont tijdelijk met man in Indonesië, vanwege een Tsunami projekt van de VNG. Veel gespreksstof. Gegeten in de Albergue, halve liter wijn erbij (standaard)
Wil dus goed slapen.

Volgende dag vertrokken (vrijdag) Zonnig, half bewolkt. Mooie uitzichten, echt weer even genieten. Veel lopers gezien, die vaak een eindje vanaf mijn saaie rechte N120 weg hun gaan gaan.. Leicht gaat hier uit, waarschijnlijk moeten we slapen (22.30)

Tegen de middag werd het al bewolkt en op de namiddag begon het te regenen. Ik was in de stad Logrono aangekomen en in het centrum, waar altijd de Albergue is naast de hoofdkerk, stond een stel nederlanders, die net verwezen waren naar een andere Albergue. Een vriendelijke Spanjaard reed met zijn BMW voorop en zo was het snel gevonden. Plek genoeg. Fietsen binnen. Was feest in de stad, dus na douchen en verkleden meteen de stad in gelopen. Drukke boel met veel aktiviteiten. Inmiddels was het weer droog geworden, maar zo nu en dan een bui: Leuk gezicht hoe alle mensen dan een droog heenkomen zoeken. ´s Avonds gegeten in restaurantje naast de Albergue. Menu de Pelegrino. Meisje komt steeds even langs om vier of vijf keuzen te tonen van volgende gang. Even aanwijzen en het is zo voor elkaar. Gesproken met Italiaans stel. Zij kon niet zo goed bergop had ik al gezien. Hij wel. Zijn broer en zus en hebben veel lol.
Vroeg slapen. Prima bedden en geen gesnurk.

Zaterdag ... juni 2010

Eerste pelgrim sluipt om zes uur weg. Meesten staan wat later op. Ik ben ook zo weg. Vind na een paar honderd meter al een zaakje waar ik een brood koop. Bij benzinestation versier ik een kuipje met Camembert. Twintig kilometer later vind ik een droge plek waar ik het komplete brood opeet. Regent maar door. Pak alles weer goed in. Ook plastic zak over mijn voortas. Wil paspoort niet weer helemaal doornat hebben....
Gele jasje lekt wel door, maar heb er verder niet veel last van. De korte broek had ik al gauw weer verwisseld voor de lange fietsbroek. Velen fietsen met blote natte benen, maar ik hou liever de spieren warm. Zo bereik ik San Domingo, en bekijk ik natuurlijk de beroemde kerk waarin hoog aan de muur het kippenhok bevestigd is. De haan kraait ook nog. Bijbehorende legende heb ik Pastoor Jan van der Wal eens prachtig horen vertellen. Dat het werkt is duidelijk: het is best druk. Er is veel werk van gemaakt met allerlei moderne middelen: Flatscreens en aanraakschermen bij de vleet. Museum in het naastgelegen klooster. Entree 2,5 Euro, kerk staat er dan ook prima bij. Fiets weer verder in der motregen. Dan kom ik in een dorpje waar een keurig gebouwtje staat als info centrum voor de camino. Zet mijn fiets onder het overstekende dak. Ik zie een computer staan. Kan zo internet op om een verhaal in elkaar te timmeren. Intussen begint het gigantisch te regenen! Heb ik even mooi mazzel. Vele fietsers komen nu schuilen. De lopers gaan gewoon door onder hun gekleurde capes. Soms hele groepen. Zie nu ook voor het eerst de z.g. light pilgrims. Mensen die zonder bepakking lopen. Er zijn ook busje die je vijf kilometer voor een stad uit kunnen zetten. Je moet dan helemaal naar het centrum lopen.
Iedereen doet de camino op de eigen wijze. Ook met de auto. De hele route allemaal grote blauwe borden met schelp en camino tekst. Aangelegd sinds de camino wereld erfgoed is geworden.

Het is weer redelijk droog wanneer ik doorga.

Tref een stel Spanjaarden aan met mountain bikes, de gebruikelijke fietsen van de Spanjaarden. Zij volgen daarmee de echte camino. Het was echter nu zo ´n smerige en slipperige boel dat ze de boel schoon maken en verder gaan over de verharde weg. Intussen zie ik ook weer hetzelfde dubbel stel Nederlanders arriveren die hier een Albergue zoeken.
Ik besluit nog 45 km door te gaan en proberen of ik Burgos kan halen. Nog een aantal kilometer flink klimmen. Loop zo nu en dan een stukje. Wanneer er weer een wit gordijn aan komt waaien, passeer ik net een bushokje. Fiets kan erin. Gauw alles uit de tassen. Fleece aan, kussen op de stenen bank en de brander aan: Olie van de sardines, dikke ui snijden en daarna blik linzen en blik mais. Flink paprika poeder en flink kerrie poeder kleuren het geheel. Na een kwartier heb ik er een flinke kluif aan. Uiteraard zo eten uit de pan. Inmiddels heeft het flink geregend, maar weer ontspring ik behoorlijk de dans.
Na de klim weer naar beneden, er volgt wel een dertig kilometer voornamelijk afdalen. Veel industrie terreinen. Veel flats voor in het centrum te komen. Kom nog een AlDI tegen, waar ik wat eten koop. Je weet maar nooit.
Bij de prachtige kathedraal kom ik in een mooi binnenstad. Aan alles is te zien dat dit een stad is waar het zomers bruist van leven. Nu is het niet druk ( 18:00 uur) Via de Tourist Information kom ik aan het adres van de Albergue. Er is nog plek. Zes verdiepingen. Honderden slapers.
Prijs € 4,- voor een nacht. Kom ik de tweede verdieping terecht. Slaap boven een Koreaantje. Klein ding uiteraard, maar ze spreekt goed Engels. Daarnaast een Duits stel welke de camino voor de tweede keer loopt (vanaf Pyrineeëen) Beiden in de zeventig. Ze gaan plat om negen uur. Ik ga naar de centrale hal en zie dat daar de Spanjaarden van eerder op de dag ook gearriveerd zijn. Hij plakt een band. Ging 200 m voor de Albergue plat!
Met hen nog een stukje door de stad gelopen. Leuk dat ze beiden behoorlijk engels kunnen, met de meesten wordt het helemaal niks!
Geen eten in een restaurant. Ik moet op tijd binnen zijn. Gelukkig heb ik vanmiddag een flinke warme hap gehad in het bushokje.