It is noch 65 km nei Santiago. De loft is blau en ik sit om acht oere op de fyts. Fan nacht sliept yn kontainer achtige hokken, mei netten deroerhinne spant, dy 't yn in enorme hal stiene. De orginele Albergue wurdt dit jier ferboud en fergrutte, fandêr dizze tydlike foarsjenning.
Yn de rest fan noard Spanje is it min waar, mei bulten rein. Hjir yn de noardwest punt is it goed. Justerjûn ek noch moai bûten sitten yn de sinne, om te lêzen. It lange stek bij de dyk wie fersierd mei in kleurige samling fan ûnderbroeken, shirts en sokken fan allegear maten en merken. Sa even sitte koe hast noait omdat it sels jûns altyd te kâld west hat.
No dus wer fierder. Gjin iten, sa op de fyts. Al gau kom ik wer in auto mei Paneria derop en keapje ik in bôle. No noch in gaadlik plak. It wurdt Touro, wêr 't delstryk op in terraske fan in bar-restaurant, wêrfan 't de lûken noch ticht sitte. Ik pak in stoel fan de steapel en jow my komfortabel oan in tafeltsje del. It Swissmade bûsmes snijd troch de kreakjende koarsten fan de stokbôle. Op de bôle it wenstige 'Camembert á tartiné', handich smarguod! Ik skriuw in oant ik wer bij bin: it opskriuwboek haw ik wer werom!!! It siet yn de rjochter foartas, mar wie yn tusken de foering en it plestyk frame treaun.
It fytsen giet net sa geweldich. Ik bin de ôfrûne dagen yn rap tempo oer de bergen flein, fielde my sa sterk as in bear, mar de spieren dogge my no sear.
Ik tink noch gauris oan de wurden fan de 'filosoof-oan-de-Maas'. "Waarom denk jij in kilometers? Voor wie wil jij je zonodig bewijzen? Is het voor de ander, moet het voor jezelf?"
Ik wit it noch hieltyd net, mar betink faak dat it noch hieltyd yn my sit. Ik moat nei Santiago en dus ik mar sa hurd mooglik, dan is it ek mar wer dien. Juster wiene der in ploeg Spanjaarden. 8 man mei mountainbikes, gjin bagage. In njoggende man riedt yn it buske wêr 't alle bagage yn opslein wie. Om de safolle kilometer stie it buske dan wer op in strategysk plak neist de dyk.
De ploech ried my foarby doe 't ik nei in iterskoft even hiel rêstich wer op gong kaam.
En ja, as ik foarby fytst wurdt, dan besykje wol even as ik se bijhâlde kin. Al gau helle ik de sturt wer yn en fytste ik achter de trije taaiste rakkers oan. Gie de dyk wer tefolle omheech, dan levere ik op harren yn, mar waard it wer flakker dan koe ik er wer by komme. Op de fyts sit ik dan te rekkenjen. Sij hawwe in lichtere fyts, gjin bagage. Bij 9 km/oere is de faktor lucht- en rolweerstand minimaal, mar telt foaral it gewicht. Dat is foar my wol 25 kilo extra, dus op it flakke moat ik al dizze minsken wol oankinne. Nei in skoft klimmen, kaam er fansels ek wer in stik mei flak en licht dalend, dus helle ik ek dy lêste trije wer yn en liet se achter
mij. De mannen laken, mar ek de sterkste yn it giele shirt koe my net bij neikomme. Giet it nei ûnderen dan wurkje ik like hurd as nei boppen en bliuw trochtraapjen oant 50 km/oere. En dit ûndanks de filosoof. Ik bliuw it moai finen om de krachten te mjitten. Moat ik best wolris ûnderfine dat oaren mei like folle kilo's hurder omheech geane...
Ik stap wer op. Set de stoel wer op de steapel. De lêste side fan it routeboek leit iepenslein. Yn de sydkant stiet faak de tekst klim. It liket mar net op te hâlden. Sa no en dan sels in stikje rinne. As wie ik wer yn de Ardennen.
Dan stiet der samar it boerd neist de dyk: SANTIAGO. Neat net sa as by oare stêden. Faak komst fanút de bergen en sjochst de stêd prachtich lizzen yn in brede delling. Mar net by Santiago. Heuvels mei húskes, flats, gjin struktuer yn de sjen. Gemeen dalend diken, mar dus ek steil klimmen yn de stêd. Soad stopljochten, waardeleas asfalt, dus goed útsjen foar gatten, putten en los grind. Ik kom op 't lêst yn de historyske kearn, wat my ek al net bot enthousiast makket. Gebouwen net botte âld, neat net folle sfear. Ynienen haw ik sicht op in stik fan de cathedraal. Dy komt oerien mei myn gefoel oer de stêd: goar, begroeid mei mos, farens en as se net op tiid snoeie, groeie de beammen straks út it dak. Op itselde strjitsje sjoch ik ynienen allegear pelgrim. Rinnners mei harren swiere rêchsekken en fytsers. Se steane foar in gebouwtsje. Hjir is wat te rêdden, dus ik slút my der bij oan. De fyts kin yn in hal fan in histoarysk geboutsje parkeard wurde en dan mar oanslute yn de lange rij. Ik seach minsken nei bûten kommen mei 'compostolaten'. It bewiis datst de tocht helle hast, neidatst binnen dyn 'credential' mei alle samle stempels ynlevere hast. Ik sit noch te betinken 'fyn ik dit wol leuk', mar gean dochs mar stean yn de rij om mij sa as ko op de feemerk driuwe te litten. It kostet trije kertier. Al my al wurdt ik makket my dit alles net blij. Seare skonken, net gesellich, goare kathedraal dy 't it net hellet by dy fan Burgos as dy fan Leon. It sjen nei de rinners dy 't de camino folle yntenser belibbe haw. Ik meitsje bûten noch wat foto's, druk foar in pear stellen noch wat fototastellen ôf. Dan freegje ik oan in stel plysjes, wêr 't ik in camping fine kin. It is op de rânne fan de stêd. Twa gemene klimmen liede derhinne.
Op de camping set ik myn tinte op in terrassen camping op in diel mei allegear tintsjes fan fytsende Santiago gongers. Allegear binne se hjoed as juster yn Santiago oankommen.
Ynmiddels set ik de tinte tige hurd op, troch alle ûnderfining fan ôfrûne moanne. Dan in douche en nei ûnderen, de stêd yn. Yn in supermerkado fyn ik in setjes simpele steksleutels, wêr 't ik oer twa dagen dan myn trappers fan de fyts draaie kin. Yn in Mac Donals yt ik in kipburger en wat lekker iis. Jûns wer in rûntsje troch de stêd. Op in soad plakken wurdt op trottoirs barbequed. It docht bliket dat al dat fleis bedoeld is as tapas bij wyn/bier. Ik bestel wer ris in vino tinto en krij der even letter in boardsje mei fleis by serveard. Ynklusyf. Sa kinne de Spanjaarden healwei tsienen wol helje (21:30 itenstiid) De Chinees is jûns iepen fan 20:30 oant 24:00.
Oan de oare kant fan de dyk in lyts restaurantsje. De stêd sit der barstensfol mei. Oan de wand in grut skerm mei fuotbal. Ik nim in simpel menuutsje en sjoch de twadde helte fan Ingelân-Algerije.
Toen ik gisteravond thuis kwam, bleek Halbe mij twee keer gebeld te hebben op de mobile.
Ik had de telefoon bij me, maar heb het niet gehoord. Halbe had nl. geprobeerd om via internet en de creditcard een vliegtuigticket te kopen. Maar dat lukte niet, omdat er een reader voor nodig was om de sessie te volbrengen. Hij had mij alle gegevens gemaild en of ik dat dan wilde proberen.
Toen ik thuiskwam en de computer aanzette, bleek bij mij internet eraf te zijn. Geen verbinding.
Dus maar weer naar Halbe ge-sms't. Vreemd dat je met de creditcard een reader nodig hebt. Ik dacht, dat hij dan wel iets verkeerd zou hebben gedaan.
Ondertussen had ik al allerlei opties uitgedacht om toch die ticket te kunnen bemachtigen en dat ge-sms't. En toen om 21 uur, na herhaaldelijk gecheckt te hebben, kreeg ik verbinding. Toen eerst Halbe maar gebeld of hij n.a.v. mijn sms nog actie ondernomen had, maar hij had mijn sms'jes niet gelezen.
Goed, dan kon ik proberen of het bij mij wel lukte. Alle creditcard gegevens had ik van Halbe gekregen, maar met hetzelfde resultaat: de reader was nodig. Een andere betaalmogelijkheid was Paypall, maar ook daar moesten allerlei gegevens ingevuld worden.
Toen gegoogled om te kijken of het normaal is, dat je de reader nodig hebt bij betalingen met de creditcard en ik vond daar allerhande scheldkannonades op die belachelijke toepassingen.
Na een drukke dag met veel traplopen op het nieuwe adres van Grytsje, hie ik myn nocht. Ik heb Halbe ge-sms't dat het niet lukt. Ik kreeg een sms terug, dat hij morgen (vandaag) op de fiets zou stappen, naar A Coruna en daar contant een ticket zou kopen.
Als alles nu lukt, komt Halbe dus maandag thuis!!
Na bijna 5 weken.
